มูลนิธิมานุษยะร่วมกับ USAID, FHI360 และ International Center for Not-for-Profit Law (ICNL) ได้จัดทำรายงานดัชนีความยั่งยืนภาคประชาสังคมในประเทศไทยประจำปี 2564 โดยรายงานนี้แสดงให้เห็นถึงสถานภาพของภาคประชาสังคมทั้งสิ้น 7 มิติด้วยกัน ได้แก่ สภาพแวดล้อมทางกฎหมาย ศักยภาพขององค์กร ศักยภาพทางการเงิน การสนับสนุนเรียกร้อง การให้บริการ โครงสร้างพื้นฐานของภาคส่วน และภาพลักษณ์ของภาคประชาสังคม

 

ความยั่งยืนขององค์กรภาคประชาสังคมโดยรวมในประเทศไทยนั้นแย่ลงในปี 2564 และประเทศไทยมีความยั่งยืนขององค์กรภาคประชาสังคมอยู่ในระดับต่ำที่สุดในภูมิภาคเอเชีย อันเป็นผลมาจากพื้นที่ในการแสดงออกที่ลดลงและการบังคับใช้กฎหมายและนโยบายอันเข้มงวดภายใต้การปกครองของรัฐบาลที่จัดตั้งขึ้นอย่างไม่เป็นประชาธิปไตยในปัจจุบัน สภาพแวดล้อมทางกฎหมายเสื่อมโทรมลงอย่างมากเนื่องจากการกดขี่ของรัฐที่เพิ่มขึ้นและการจำกัดพื้นที่ในการแสดงออกของพลเมือง ซึ่งสิ่งที่เห็นได้ชัดคือการข่มขู่คุกคามภายใต้ร่างกฎหมายที่มีจุดประสงค์เพื่อควบคุมภาคส่วนนี้ ศักยภาพขององค์กรและการให้บริการลดลงเล็กน้อย โดยสาเหตุหลักมาจากผลกระทบจากการระบาดของโควิด-19 และจากความสามารถที่จำกัด ซึ่งมีส่วนมาจากศักยภาพทางการเงินที่ถดถอยลงเล็กน้อยด้วยเช่นกัน อย่างไรก็ตาม ในขณะเดียวกันนี้ โครงสร้างพื้นฐานที่สนับสนุนภาคองค์กรภาคประชาสังคมก็ดีขึ้นเล็กน้อยเมื่อเกิดความร่วมมือของภาคประชาสังคมเพิ่มมากขึ้น แม้ว่ารัฐบาลจะพยายามทำให้นักกิจกรรมของภาคประชาสังคมเสื่อมเสียชื่อเสียงในปี 2564 แต่ภาพลักษณ์ของภาคประชาสังคมโดยรวมก็ดีขึ้นเล็กน้อยเช่นกัน ถึงการรับรู้ของสาธารณชนที่มีต่อการทำงานของภาคประชาสังคมนั้นจะดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด แต่การสนับสนุนเรียกร้องโดยรวมก็ยังคงไม่มีความเปลี่ยนแปลงเท่าไหร่นัก

เกี่ยวกับโครงการ: โครงการดัชนีความยั่งยืนขององค์กรภาคประชาสังคม (CSOSI) ซึ่งได้รับทุนสนับสนุนจาก USAID และดำเนินการโดย FHI360 ร่วมกับ ICNL นั้นจัดทำขึ้นเพื่อประเมินความยั่งยืนของภาคประชาสังคมในประเทศต่าง ๆ ทั่วโลก มูลนิธิมานุษยะได้ร่วมเป็นส่วนหนึ่งในการดำเนินงานสำหรับรายงานของภาคประชาสังคมในประเทศไทย รายงานนี้อ้างอิงข้อมูลจากผู้เชี่ยวชาญภาคประชาสังคม รวมถึงผู้เชี่ยวชาญจากองค์กรไม่แสวงหาผลกำไรระดับนานาชาติ, องค์กรภาคประชาสังคม, องค์กรชุมชน, ชุมชนรากหญ้า และนักปกป้องสิทธิมนุษยชน